farindola

De rust is weergekeerd in Evoland.� Gelukkig maar.� Maar je merkt wel een zeker racisme tegenover al wat er min of meer "gringo" uitziet.

Het zijn van die kleine dingen, een Cholita di weigert naast je plaats te nemen op de bus, de Cholita die zegt dat ze een zeker artikel niet heeft terwijl je het ziet liggen (ongelooflijk maar waar, je vraagt bijvoorbeeld aardappelen, er staat een zak van jewelste in volle ziche en de dame beweert staalhard dat ze geen "patatten" heeft...)

Ik kan het enigszins wel begrijpen, als "wraak" op wat Blanke Man hier allemaal heeft uitgespookt.� Vooral de Spanjaarden krijgen het nog hard te verduren.� En dan mag je hier geschiedenisles gaan geven.� Wij als Vlaming hebben tenslotte ook onder de Spaanse laars gelegen.� Alles om hen ervan te overtuigen dat ik niet mee op die boot zat toen Cortez en consoorten hier toekwamen.

Maar de Barones nu, dat stuk Japans schroot waar ik ondertussen al hart en ziel en een fortuin ingepompt heb.� Ik verdenk de mechaniekers ervan� dat ze stiekem verliefd zijn op de Rode Roestemmer...� Het is ook een schat van een machine, nu zeker met haar eendje.� Maar dat is geen reden om me elke keer met een half-gerepareerde moto en een gepeperde rekening de baan op te sturen.

En dan de bureaucratie...� Welkom in Kafkaland.� Die Oostenrijker had me de "poder", een soort van volmacht gegeven omdat hij indertijd niet de tijd had om naar de advocaat te lopen om de zaak op mijn naam te laten zetten.� Dat moet ik dus nu in orde zien te krijgen (en ook nog een nieuwe plaat zien vast te krijgen om dan nog hopelijk op tijd in Buenos Aires te zijn voor de geboorte van mijn dochtertje Inti.)� Het zijn spannende tijden...�

Ondertussen, niet gehinderd door enige kennis van zaken, ben ik dan maar zelf beginnen knutselen aan de mechaniek.� Ride to live, live to fix your bike

farindola.